Een precieze diagnose voor een traject op maat

Blaasontsteking is een complexe, multifactoriële ziekte die een precieze diagnose vereist om op maat te kunnen worden behandeld. De diagnose wordt in twee stappen gesteld: Het eerste wat je moet doen, voordat je verder gaat, is je arts raadplegen en de symptomen melden

Teststrips: een eerste zelfevaluatie

Testen met teststrips, ook wel bekend als urinesticks, stelt ons in staat om een eerste zelftest uit te voeren (ze zijn vrij goedkoop en je kunt ze zonder recept kopen). Om de juiste urinetest uit te voeren

1. We raden aan om te testen met de eerste ochtendurine;
2. Als het niet onmiddellijk kan worden gebruikt, moet het urinemonster worden bewaard bij 2-4 °C; op het moment van testen moet het monster op kamertemperatuur worden gebracht (15-25 °C);
3. De container voor het verzamelen van urinemonsters moet schoon zijn en mag geen resten van ontsmettingsmiddelen of schoonmaakmiddelen bevatten;
4. Raak de reactiezones van de stokken niet aan;
5. Neem alleen het benodigde aantal teststrips en sluit de stickcontainer snel en stevig af met de originele dop.
6. Dompel het teststaafje ongeveer 2 seconden in het urinemonster. Zorg ervoor dat alle reactiegebieden nat zijn en verwijder overtollige urine (op de rand van de container of met keukenpapier);
7. Houd de urinestick horizontaal tijdens de reactieperiode om interferentie tussen de reactiezones te voorkomen;
8. Vergelijk de kleuren met de kleurenschaal op de verpakking, pas na 60 seconden (leukocyten na 60-120 sec). Verkleuring die alleen optreedt aan de rand van de reactievelden of na de 3e minuut na onderdompeling van het staafje is irrelevant;
9. Voor een correcte visuele evaluatie moet je de resultaten in een goed verlichte kamer bekijken.

We moeten aandacht besteden aan de volgende parameters:

• Een te hoge nitrietconcentratie wijst op de aanwezigheid van bacteriën in de urine. Bacteriën zoals Escherichia coli produceren nitrieten uit de nitraten die van nature aanwezig zijn in urine.
• Leucocyten zijn aanwezig in de urine wanneer er een voortdurende ontsteking van de urinewegen is. In normale situaties is de hoeveelheid leukocyten in de urine erg laag.

Raadpleeg de onderstaande tabel voor een eerste zelfbeoordeling

*Als nitrieten en leukocyten afwezig zijn, moet blaasontsteking worden uitgesloten en moet de aandacht worden gericht op de evaluatie van de mogelijke aanwezigheid van andere vaginale infecties (vaginose, vaginitis, candida), vulvodynie, hypertonus van de bekkenbodem of bekkenneuropathie. Testen met teststrips is niet voldoende voor een precieze diagnose, maar geeft ons een snelle indicatie die gecombineerd moet worden met de evaluatie van je arts. Als de aanwezigheid van nitrieten in de urine wordt vastgesteld, is de volgende stap een urinekweek.

Urinocultuur (met antibiogram)

Een urinekweek is een urinetest die essentieel is om de aanwezigheid van een urineweginfectie vast te stellen en stelt ons in staat om de bacteriesoorten die in de urine aanwezig zijn nauwkeurig te identificeren. Urine wordt verzameld in een steriele container, die meestal wordt geleverd door het laboratorium waar de test wordt uitgevoerd (zo niet, dan moet deze worden gekocht bij een apotheek). Het is belangrijk om de urineverzameling goed voor te bereiden om te voorkomen dat het testresultaat wordt vervalst:

1. Handen grondig reinigen met water en zeep
2. Was de genitaliën grondig met water en zeep en droog ze af met een schone doek.
3. De eerste urinestraal verwijderen
4. Open de verpakking en zorg ervoor dat u de randen of de binnenkant niet aanraakt.
5. Verzamel de tussenliggende urinestraal
6. Sluit de verpakking voorzichtig
7. Breng het monster binnen 2 uur na verzameling naar het laboratorium

Let op: antibioticatherapieën verstoren de testresultaten en moeten minstens 5 dagen van tevoren worden gestaakt.

Het resultaat kan zijn:

• Negatief: er zitten geen bacteriën in de urine;
• Positief: identificatie van een bacterie met een aantal gelijk aan of groter dan 50.000 CFU/ml (kolonievormende eenheden per milliliter urine);
• Vervuild: Als de aanwezigheid van bacteriën onder de 50.000 CFU/ml wordt gerapporteerd, moet de test worden herhaald omdat deze waarschijnlijk vervalst is;

Zodra de bacterie is geïdentificeerd, wordt een antibiogram uitgevoerd, een in-vitrotest waarmee de gevoeligheid van een bacterie voor een of meer antibiotica kan worden getest. Het antibiogram is een essentiële test, gezien het wijdverbreide voorkomen van antibioticaresistente bacteriën.

Attentie! Door het verkeerde of breedspectrumantibioticum te gebruiken, lopen we het risico op een terugval!

In feite versterkt een ongerichte antibioticatherapie alleen de slechte bacteriën en doodt het de goede bacteriën (waardoor onze natuurlijke afweer wordt uitgeschakeld). Daarom adviseren wij om antibioticatherapie te vermijden, behalve op doktersvoorschrift en als het strikt noodzakelijk is. Ik heb een zeer interessant artikel geschreven over een wetenschappelijk onderzoek waarin d-mannose en antibiotica worden vergeleken.

Verder onderzoek bij gecompliceerde blaasontsteking

In het geval van een gecompliceerde of terugkerende blaasontsteking kan verder urologisch, gynaecologisch, gastro-enterologisch en endocrinologisch onderzoek nodig zijn om de situatie beter te begrijpen vanwege de multifactoriële aard van blaasontsteking. Heb je al een precieze diagnose? Vind dan de meest geschikte oplossing onder onze blaasontstekingskits.

Als je dat nog niet hebt gedaan, lees dan ook over alle oorzaken van blaasontsteking.

Tot de volgende keer,