Tijdschrift

Blaasontsteking en bekkenbodem: even voor de duidelijkheid

Vriend, blaasontsteking na geslachtsgemeenschap komt vaker voor dan je denkt. Toch wordt er weinig gezegd over een van de hoofdoorzaken: een disfunctie van de bekkenbodem. Daarom willen we vandaag voor eens en voor altijd het verband tussen blaasontsteking en de bekkenbodem verduidelijken. We doen dat op een speciale manier, met de hulp van een professional op dit gebied: Dr.Francesco Callipo, een fysiotherapeut die gespecialiseerd is in revalidatie van de bekkenbodem.

Laten we beginnen!

Post-coïtale blaasontsteking: wat heeft het met de bekkenbodem te maken?

De meeste vrouwen die last hebben van blaasontsteking na het vrijen weten niet wat de bekkenbodem is en/of welke rol deze kan spelen.“Niemand heeft me ooit verteld over de bekkenbodem” is het antwoord dat we het meest krijgen van mensen die ons schrijven om een oplossing te vinden. Vandaag willen we wat duidelijkheid scheppen en vertrouwen we op Dr. Callipo om je de juiste informatie te geven over de rol van de bekkenbodem en het verband dat deze kan hebben met blaasontsteking.

Zoveel vrouwen nemen dagelijks contact met ons op over hetzelfde probleem: blaasontsteking na geslachtsgemeenschap. Het is een wijdverbreid fenomeen dat ertoe leidt dat veel vrouwen bang zijn voor intieme momenten of, erger nog, zich onthouden van geslachtsgemeenschap. Wat is het verband tussen blaasontsteking na het vrijen en de bekkenbodem?

Ah, hier val ik een van mijn theoretische maar eenvoudig te begrijpen pipponi aan. Een van de meest in het oog springende voorbeelden om te begrijpen dat we te maken hebben met een bekkenbodemdisfunctie zijn terugkerende infecties. Dit punt betreft vrouwen het meest en ik ben er vrij zeker van dat de meest gebruikte, en durf ik te zeggen misbruikte, term blaasontsteking is. Nu, laat ik duidelijk zijn, dit wil niet zeggen dat de term blaasontsteking misbruikt wordt, maar het is niet altijd zo duidelijk. Zonder in te gaan op de specifieke terminologie, associëren de meeste mensen de term blaasontsteking met een hele reeks aandoeningen zoals: ‘Ik moet vaak plassen, ik kan niet altijd goed plassen, het brandt tijdens of na het plassen, ik heb pijn of een spontaan branderig gevoel ter hoogte van de perineum’ en andere soortgelijke dingen. Om een beeld te schetsen dat voor jou nuttig kan zijn, beginnen we met het concept dat blaasontsteking vereenvoudigd kan worden onderverdeeld in twee categorieën: bacterieel en abacterieel. Als een blaasontsteking bacterieel is, wordt dit bevestigd door de positiviteit van een laboratoriumonderzoek (bijvoorbeeld een urinekweek of een positief uitstrijkje): maar hoe komen deze bacteriën in de vagina of blaas?
Eenvoudig, altijd rekening houdend met de algemene termen van deze uitleg, die nooit zo specifiek kan zijn dat ze alles omvat en de kwaliteit vervangt die een evaluatie met een* gespecialiseerde professional kan geven in termen van omkadering van de symptomen, tenzij er een overdracht langs seksuele weg heeft plaatsgevonden, komen deze bacteriën meestal uit een darm die slecht werkt. Stel je nu de darm voor als een oneindige uitgestrektheid bedekt met miljarden bacteriën die de zeer bekende bacterieflora vertegenwoordigen. Als een darm slecht werkt, begint dit leger van afweerstoffen, dat ons ook helpt bij het opnemen van voedingsstoffen en bij zoveel andere dingen op metabolisch niveau, te veranderen, waardoor het deel van de bacteriën dat gunstig voor ons is, afneemt en de proliferatie van die slechte bacteriën wordt bevorderd, die, afhankelijk van hun smaak, beginnen te migreren naar andere weefsels van het lichaam, en zelfs in de vagina of blaas terechtkomen. Hier hebben we bacteriële infectie en blaasontsteking. Welke is dan de abacteriële? Een abacteriële blaasontsteking is de aandoening waarbij ‘ik veel plas, het brandt’ en alles wat we eerder hebben gezegd, de oorzaak niet de aanwezigheid van een infectie is, maar een disfunctie van de bekkenbodem die in gespannen toestand bijdraagt aan het waarnemen van een reeks symptomen die praktisch gelijk zijn aan die van een bacteriële blaasontsteking.

Zijn er behalve post-coïtale blaasontsteking nog andere symptomen/signalen waarop een vrouw kan letten om aan te nemen dat er sprake is van een bekkenbodemdisfunctie?

Natuurlijk doen we dat, en we herhalen ze voortdurend via onze online en sociale outreach, @ilovepelvicfloor op IG als je ons nog steeds niet volgt. Zolang er maar ten minste één vrouw is die in de mist van verwarring blijft hangen en niet de juiste weg naar een oplossing vindt. Samengevat: veranderde plasfrequentie (ongeveer elke 2-3 uur) en ontlastingsfrequentie (van twee keer per dag, tot twee keer per week), moeite met het legen van blaas en/of ontlasting, moeite met het vrijwillig ophouden van plas en poep, pijn bij het vrijen, bekkenpijn (vaak aanwezig tijdens de menstruatie). Dit zijn de belangrijkste belletjes die, als ze op iemands pad komen, een specialistische evaluatie suggereren.

Hoe vindt de bekkenbodemrevalidatie plaats en hoe lang duurt deze gemiddeld?

Een revalidatietraject omvat allereerst een evaluatie, die minstens 90 minuten in beslag moet nemen om een kwalitatieve basis te hebben. Het verloop is, zoals je je goed kunt voorstellen, subjectief: het hangt af van de conditie, de therapietrouw (het vermogen om zich aan te passen en te reageren op therapeutische aanwijzingen) van de patiënt en de fysiologische respons van weefsels en organen op de behandeling. Zoals het bij S. slechts één maandelijkse afspraak gedurende 5 maanden kostte om de penetratieve activiteit zonder problemen te hervatten, zo kostte het bij G. 8 afspraken binnen 3 om het vermogen te herwinnen om zijn plas op te houden, dat hij vroeger op school verloor tijdens zijn professionele activiteit. De variabiliteit van deze behandelingen hangt ook samen met de kenmerken van de behandelaar: een voorbeeld hiervan is de behandeling van chronische bekkenpijn, waarvoor de adequaat opgeleide behandelaar ook de mogelijkheid heeft van een PNE (Pain Neuroscience Education) om samen met de patiënt de basis te bepalen van een gedragsstrategie gericht op de beheersing van de pijnverwerking op het niveau van het centrale zenuwstelsel.
Uiteindelijk is het niet zo belangrijk hoe lang een revalidatietraject duurt, maar hoeveel gespecialiseerder de verwijzer is om een behandeling effectiever, geïntegreerder en multisystemisch te maken. Ik zal stoppen met de grote woorden, maar je snapt het idee, toch?

Hoe kun je voorkomen dat je weer achteruit gaat als je je bekkenbodemrevalidatie hebt voltooid?

Droog antwoord: de effectiviteit van een revalidatieprogramma wordt afgemeten aan de mate van bewustzijn die iemand heeft over zijn bekkenbodem, zijn lichaam en de levensstijl die hij moet aannemen om zijn bekkenbodem in de beste staat van gezondheid te krijgen. Als je de juiste professional kiest en goed te werk gaat, zullen de resultaten blijvend zijn.

 

We danken Dr. Callipo voor zijn tijd en waardevolle bijdrage. Dr. Francesco Callipo ontvangt in Salerno en Battipaglia. Volg zijn Instagram profiel voor meer inzichten (@ilovepelvicfloor).

Ti siamo stati utili?